කස්ටියට මතක ඇතිනේ නවත්තපු තැන.එතන ඉදන් නැවතත් .හංසිකා ටීචර් අමාරුවෙන් ඉස්සිලා පයිල් මිටිය ගන්න හදන තැනට ප්‍රින්සිපල් සර් හිමින් ගියා. ටීචර්ගෙ පිටේ දාඩිය දිලිසෙනවා. තාම දත්පාරක් වත් වැදිලනැති පිට සුදු පාටයි. අත්දෙක කෙට්ටු උනත් පිරිල
ලස්සනයි. ඔක්කටම වඩා පුක. මාර ම ලොකුයි. ප්‍රින්සිපල් ගෙ ඇස් තිබ්බෙ හංසිකා ටීචගෙ පුකේ. එක පාරම ප්‍රින්සිපල් පිටිපස්සෙ හංසිකා ටීචර්ව බදා ගත්තා.
“අනේ සර්…. අනේ…”
නොහිතුව වෙලාවක උන මේ දේ එක්ක හංසිකා ටීචර් හොඳටම බයවෙලා. කතා කරගන්නත් බෑ. වෙවුලනව. ඒ අතරෙ ප්‍රින්සිපල්ගෙ ග්‍රහණයෙන් ගැලවෙන්න ගොඩක් උත්සහ කරනවා.
“බයවෙන්ඩෙපා කෙල්ලෙ… මං වැඩි දෙයක් කරන්නෑ. බයවෙන්ඩ එපා… පොඩ්ඩක් තුරුල් වෙලා ඉන්න දෙන්න මේ රන් කඳට…!”
ප්‍රින්සිපල් ඒ වෙද්දි අත්දෙකෙන් හංසිකාගෙ තන දෙක මිරිකන ගමන් හිටියෙ. ඒ ඔක්කම අස්සෙ ප්‍රින්සිපල් ගෙ දාර පයිය හංසිකාගෙ පුකේ හිර වෙනවා. සාරිය ඇඳල හිටියට ප්‍රින්සිපල්ගෙ ලොකු පයියෙ රස්නෙත් හංසිකා ටිචර්ගෙ පුකට හොඳට දැනුනා. ජීවිතේ කවදාවත්ම පිරිමියෙක්ගෙ පහස විඳල නැති හංසිකාගෙ ඇඟ ටික ටික උනුසුම් වුනා. ඒත් කෙල්ලෙක් හැටියට රැක ගත යුතු ආත්ම ගෞරවේ ඒ රාගයට නැගිටින්න ඉඩ දුන් නෑ.
“අනේ සර්… එපා.. අනේ අයින් වෙන්න සර්…”
හංසිකා ටීචර් තමන්ගෙ තන දෙක මිරිකන ප්‍රින්සිපල් ගෙ රලු අත් දෙක තමන් ගෙ අත්දෙකින් ඇද ඇද ගලවන්න හැදුවා.
“බයවෙන්ඩෙපා කෙල්ලෙ. මේව කවුරුත් දන්නෑ. අනික මේක මහ ලොකු දෙයක් නෙවෙයි නෙ. මං පොඩ්ඩක් මේ ගැට දෙක කෑවා කියලා ඒක ඔයාට ප්‍රශ්නයක් වෙන්නෙ නෑ. ”
එහෙම කියන අතරෙ ප්‍රින්සිපල් තව තවත් හංසිකා ටීචර්ගෙ තන් ගැට මිරිකන්න ගත්තා. දාඩිය දාන නිසා යටට බ්‍රා ඇන්දෙ නැති හංසිකා ටීචර් හැට්ටෙටම බ්‍රා කප් අල්ලලයි තිබ්බෙ. ගම්ගොඩේ ගෑණු ටීචර්ලාව අතපත ගෑව ප්‍රින්සිපල් ට මේක ටිකක් පුදුමයක්. “යකෝ මේ හුත්ති වල් වේසියක් වෙන්ඩැ.” බොඩියක් ඇඳලත් නෑනෙ. එහෙම හිතුනෙ හංසිකාගෙ තුනී බ්‍රා කප් වලින් ටික ටික රාගෙන් උද්දීපනේ වෙන තන් ගැටවල තුඩුම මිරිකන අතරෙ.
“ඈ…. කෙල්ලෙ.. උඹ ඉස්කෝලෙ කොල්ලො දපනෙ දාගන්ඩ ද මේ ගැට වහගන බොඩියක් නාදින්නෙ”
තමන්ගෙ තුරුලෙන් ගැලවෙන්ඩ දගලන එක ගැන වගේ වගක් නැතුව ප්‍රින්සිපල් එහෙම ඇහුව. ඒත් එක්කම වගේ ප්‍රින්සිපල් ගෙ එක අතක් පොඩ්ඩක් උස්සපු හංසිකා හයියෙන් ඒ අත හැපුවෙ ඒ ග්‍රහණයෙන් ගැලවෙන්ඩ.
“අම්මෝ….. ආ.. පර හුත්ති”
ප්‍රින්සිපල් එක වැරෙන් ම එහෙම කීවෙ හංසිකා ටීචර්ගෙ කම්මුලට රලු අතින් වැරෙන් පහරක් ගහන ගමන්. ඒ පහර කොයිතරම් සැරද කියනවා නම් හංසිකා කැරකිල ගිහින් එතන තිබ්බ පුටුවකට ඇදගෙන වැටුනා.
“උඹට ආදරෙන් ඉන්න හැදුවම නෙ පර බැල්ලි තෝ මෙහෙම කරේ . හිටපිය තොට මං අද….”
ප්‍රින්සිපල් සිය අත හැපුව වේදනාව දරාගත නොහැකිව කෝපයෙන් ගිගුරුවා. හංසිකා උන්නෙ සිහිසං වෙන්න වගේ. ඇත්තටම ඇය කවදාවත් කාගෙන් වත් මෙහෙම පාරක් කාල නෑ. ඒ නිසා ඒ සැර කම්මුල් පාර නිසා හංසිකා ටීචට් උන්නෙ තෝන්තුවෙන්.
එක පාරම ප්‍රින්සිපල් සර් ගිහින් දොර ලොක් කරල ආපසු හැරෙද්දිත් හංසිකා ටීචර්ට තේරුම් ගන්න අමාරු උනා තමන්ට වෙන්ඩ යන දේ.
හංසිකා ටීචර් වැටිල හිටිය පුටුව ගාවට ගිය ප්‍රින්සිපල් එක වරම සරම කඩා දැම්මා. ඒ එක්කම ප්‍රින්සිපල් ගෙ යට ඇදුමෙන් ඒ දාර පයිය ඉස්සිලා තිබ්බා. එකවරම දාර පයිය දැක්ක ගමන් හංසිකාව ටීචර් ආයෙමත් පියවි ලෝකෙට ආවා.
“අනේ සර් මං වඳින්නම්. සර් මගෙ අප්පච්චිගෙ වයසෙ. සර් මං තාම ඉඳුල් වෙලා නෑ. අනේ සර් මාව අතාරින්න. පින් සිද්ද වෙයි සර්.. මං වඳින්නම් සර්”
හංසිකාගෙ මේ ඇඬුම් ප්‍රින්සිපල් ගනන් ගත්තෙ නෑ. ප්‍රින්සිපල් ගෙ ඇස් තිබ්බෙ නිල් පාට සාරි හැට්ටෙ එහා මෙහා වෙලා පේන හංසිකාගෙ හංස ජෝඩුව දිහා. කොහොමත් හංසිකා සාරි ඇන්දෙ කරත් ටිකක් පලල්ව. කොච්චර සමාජෙට හොඳ චරිතයක් උනත්. හංසිකාගෙ පොඩි ආසාවක් තිබ්බා පිරිමි තමන් දිහා බලවගන්න. ඒ නිසා ස්කෝලෙ රස්සාවට එන්න ලෑස්තියෙන් සාරි මහද්දි හැට්ටෙ කර පළල්ව මහන්නත් බ්‍රා කප් තුනීවට දාන්නත් අමතක කරේ නෑ.
හංසිකා ගාවට ගිය ප්‍රින්සිපල් හංසිකා ටීචර්ගෙ කොන්ඩෙ පිටිපස්සෙං අල්ලගෙන එක පාරම හංසිකා ගෙ මූන පයියෙ වදින්න ඔබා ගත්තා… යට ඇදුම උස්සගෙන කෙලින් වෙලා තිබ්බ ප්‍රින්සිපල්ගෙ දාර පයිය හංසිකාගෙ සියුමැලි මූනෙ ඇතිල්ලුනෙ යට ඇදුම අස්සෙන්. ප්‍රින්සිපල් එකාතකින් හංසිකා ටීචර් ගෙ කෙස් වැටිය වැරෙන් අල්ලන් ඒ මූන තමන්ගෙ පයියෙ හිර කරන් අනික් අතින් යට කලිසම පාත් කලා. එක්වරම යට කලිසමෙන් මිදුන පයිය වේගෙන් වැදුනෙ හංසිකා ටීචර්ගෙ මූනෙ.
“උරපිය පර බැල්ලි…” ප්‍රින්සිපල් එහෙම කියද්දි අර දාර පයිය දැකල ඇති උන බයෙන් හංසිකා හිටියෙ කලන්තෙ දාන්න ඔන්න මෙන්න. ඒත් හංසිකාට කටට දෙන්න හදනකොටම,
ඒත් එක්කම මොකක් හරි ට්‍රැක්ටරයක් වගේ ලොකු වාහනයක් ස්කෝලෙට එන සද්දෙ ඇහුනා. ඒත් එක්කම ප්‍රින්සිපල් කලබලෙන් නැගිට්ටා..
මේ වෙලාවෙ මොකාද එන්නෙ ? කියල එන මිනිහට දොස් කියමින් සරම ඇඟට දාගත්ත.
කවුරු එයිද?
මතු සම්බන්ධයි.
